Waterlanders

Waterlanders, Daar heb je de waterlanders 

1998

In een interview op tv met Frans Molenaar hoorde ik hem zeggen op een emotioneel moment. “en dan komen de waterlanders” en hij veegde zacht een traan weg van zijn wang. Ik was gegrepen door dit moment, de houding en breekbaarheid van deze grote ontwerper maar ook van het woord “waterlanders”

En ik moest denken aan een klein schilderwerk van mezelf die ik een paar jaar eerder had gemaakt. Een redelijk abstract werk maar waar je de vorm van Nederland in kon herkennen. En zo een beetje uit het noorden van Nederland stroomden dikke tranen richting Limburg en verdwenen onder aan het schilderij in een grote woeste waterbende waarin vervolgens visjes met kroontjes zwommen.

Dit schilderij was ooit ontstaan vanuit mijn eigen verdriet, en de gedachte of tranen ooit op konden zijn?

Maar nu wist ik dat ik schilderijen wilde maken met als inspiratie Nederland Waterland.

Zo fascinerend dat wij als klein waterig land ons altijd druk moeten maken over het water. Maar dat wij de baas zijn over het water en als klein koninkrijk ons staande weten te houden tegen deze natuurkracht.

In mijn schilderijen werd de vorm van Nederland gaande weg mijn proces steeds meer een koninginnetje met een kroontje op en rolde er een denkbeeldige traan over het doek.

En soms werd Nederland een koning , stoer en donker van kleur, stevig geschilderd met tranen van emotie of blijdschap. 

Pas maar op daar komen de Waterlanders

Water

Landers

Anders