Hearts

1999

Ik wilde niet meer mezelf schilderen, het voelde zo kwetsbaar en dat was het natuurlijk ook. Maar liefde bleef mij interesseren. Ik wilde mijzelf de ruimte geven om vanuit de grote beweging , vanuit de motoriek op zoek te gaan naar vlakverdeling en het schilderen meer technisch benaderen.  Terwijl dit er niet technisch uit mocht zien! Daar voor zit er veel te veel gevoel in mijn lijf.

En zo kwam het hele grote hart. Een doek van minstens 120 x 160 cm met een enorm groot hart erop.

Inmiddels was ik ook in New York geweest en had een tentoonstelling van Jim Dine gezien, Ook hij had een enorm hart geschilderd met donkere kleuren in groen.

Mijn harten werden rood, diep rood, Grootse bewegingen, dikke brede kwasten en veel, heel veel verf, zodat de oppervlakte van het doek textuur werd dat haast deed denken aan aderen waar het bloed vol overgave door heen stroomde.

En in dat grote hart tekende ik dan heel fijn en fragiel, bloemetjes, hartjes, mensen die aan elkaar vastzaten met een dun zwart inkt lijntje van hart naar hart.

Een hart-schilderij heeft letterlijk een hart zoals deze er uit ziet in ons lichaam. Een groot grof doek met daarin met witte inkt en kroontjes pen een fragiel met bloemetjes getekend echt mensen hart.

Zolang je hart maar blijft pompen zal je leven en beleven. Een boodschap voor ieder mens “Ga vol  liefde om met je hart, je krijgt deze maar 1 keer “.